Zoutvlakte en zilvermijn

Hallo Allemaal,

Het tempo van de reis ligt behoorlijk hoog.
We hebben inmiddels alweer een heleboel meegemaakt.
Bij Chili de grens over gegaan naar niemandsland (formuliertjes invullen, inleveren en stempel in het paspoort) en bij de grens van Bolivia ons weer aangemeld.
Het grenskantoor van Bolivia is niet meer dan een schuurtje/kantoortje in de bergen. Binnen staan 2 tafels. Eén tafel is voor als je uit Bolivia gaat, de andere tafel voor binnenkomende mensen. Hier weer een formuliertje ingevuld ingeleverd, en een nieuwe stempel in het paspoort.
Vanaf hier zijn we verder gegaan met 4x4 jeeps. In de jeeps, met de bagage op het dak ingepakt in zeil, door ruig terrein met een enorme stofwolk achter ons aan (je kent het beeld vast wel van de reisprogramma´s op TV). Geweldige mooie landschappen gezien. Echt Wow! met een gouden randje. Woestijn met besneeuwde bergtoppen, zand/stof/zout/rotsen. Ook in een vulkanisch gebied hebben we bij geisers gekeken en pruttelende modderpoelen. Heel indrukwekkend om de macht van de natuur te zien. Onderweg hebben een aantal van ons ook in een warmwaterbron gelegen. Ik moest ook wel eerst moed verzamelen, omdat het buiten het water erg koud was. Eenmaal in het water was het geweldig! Een prachtig uitzicht op de natuur, en de andere mensen/reizigers in dikke winterjassen en mutsen op vanwege de kou.
We hebben bij zoutmeren gekeken naar flamingo´s (ik wist niet dat die ook op 4000 meter hoogte voorkwamen in de kou).
´s Nachts geslapen in zeer primitieve hotels/schuurtjes. Bij een ´hotel´was zelfs geen stromend water en kachel. Geslapen in een slaapzaal in m´n lakenzak onder 4 dekens. Het was erg koud die nacht.
Maar... wel een ´hotel´ met een wereldsmooi uitzicht over een zoutmeer met flamingo´s, en een sterrenhemel waar je U tegen zegt en wat je in Nederland niet kent (zelfs niet bij Jan en Jacq in Drenthe).
Verder onderweg prachtige rotsen gezien (stenen boom), mossen, vicuna´s (soort wilde lama) en viscacha´s (konijn met lange staart). Hel bijzonder om te zien dat er op deze hoogte toch nog zoveel groeit en leeft.
De tweede nacht in een dorpje overnacht wat je doet denken aan een wild-west film. Brede stoffige wegen, waar je geen kip op straat ziet. Nadat een jongen uit ons ´hotel´ ons een plaatselijke supermarkt had gewezen, hebben we die maar gelijk zo goed als leegekocht. De laatste flessen water uit het dorp hebben we meegenomen. Net buiten het dorp water de mensen bezig op het land. Er werd Quinoa (graan)van het kaf ontdaan, door het door de wind te laten scheiden. Tegen de zonsondergang zag je de herders met hun vee naar het dorp terugkeren. In het dorp zag je hoe ze de stenen voor hun huizen maken, door blokken klei te drogen. Prachtige foto´s gemaakt. Afgelopen donderdag zijn we over de Salar de Uyuni gereden. Een enorme zoutvlakte van 12.000 vierkante kilometer! Zout, zout, zout zover je kunt kijken. Onderweg gekeken hoe de mensen het zout (handmatig) winnen voor consumptie en andere doeleinden. Met schep en houweel maken ze hoopjes zout die liggen te drogen in de zon.
Door het natte zout hebben we prachtige foto´s kunnen maken met weerspiegelingen in het ´water´. Ook door de schaduwen en het weidse witte landschap hebben we grappige foto´s kunnen maken. In de enorme zoutvlakte ligt een eilandje, die we hebben bezocht (waar we de lunch hebben genuttigd door onze eigen Boliviaanse kokin). Op het eiland staan enorme cactussen van ruim 9 meter hoog (ruim 900 jaar oud). We hebben het eiland (rots) beklommen voor een fantastich uitzicht (kan het helaas niet voor jullie beschrijven).
O ja, we hebben buiten de zoutvlakte ook een treinkerkhof bezocht, waar allemaal oude roestige locomotieven staan die ze vroeger hebben gebruikt om grondstoffen te vervoeren.
Nu zijn we in Potosi (de hoogt gelegen stad in Bolivia) op 4070 meter hoogte (ja, Jan, dit is een goede hoogtestage).
Prachtige markten bezocht en mensen gekeken.
Vanmorgen zijn we de zilvermijn van Potosi in geweest. Allemaal met een overal aan, helm op met lamp, en een zak met cocabladeren, alcohol en sigaretten voor de mijnwerkers zijn we de mijn ingegaan. Best wel spannend om te doen. Goed uitkijken waar je loopt, en uitkijken voor je hoofd. Er worden in de mijn verschillende grondstoffen gevonden, maar de mijn is vooral bekend vanwege het zilverertst.
Samen met El Tio (beschermer van de mijn) een slokje alcohol van 96% gedronken. Dit is een beeld in de mijn waar de mijnwerkers offeren voor een goede opbrengst van de mineralen en een goede afloop van de werkdag in de mijn. De cocabladeren die we bij ons hadden heb ik weggegeven. Ik vind het niet te pruimen, maar de Bolivianen vinde het geweldig. Het schijnt erg goed te zijn tegen hoogteziekte, en ze krijgen er meer adem door. Maar zoals ik al schreef, ik laat de coca aan anderen over. Alleen neem ik elke dag een CocaCola ;-)

Groetjes en liefs van Jootje